προσκερδαίνω

προσκεφάλαιον

προσκηδής
προσ·κεφάλαιον, ου (τὸ) []
1 oreiller, coussin, Plat. Rsp. 328c ; Ar. Ach. 1090, Pl. 542 ; Lys. 121, 37, etc. ; p. ext. coussin, en gén. Crat. (Poll. 10, 40) ||
2 πρ. βασιλικόν, Charès (Ath. 514f) chambre où étaient déposés les trésors du grand roi.
Étym. π. κεφαλή.