προσκεφάλαιον

προσκηδής

προσκήνιον
προσ·κηδής, ής, ές :
1 qui se préoccupe de, attentif, diligent, Od. 21, 35 ||
2 uni par la parenté à, dat. Hdt. 8, 136 ; d’où lié à, complice de, dat. A. Rh. 3, 388 ; Anth. 7, 444.
Étym. π. κῆδος.