προσκηδής

προσκήνιον

προσκηρυκεύομαι
προ·σκήνιον, ου (τὸ)
1 entrée d’une tente, Spt. Judith 10, 22 ||
2 avant-scène, devant d’un théâtre, Pol. 30, 13, 4 ; Plut. Lyc. 6, M. 1096b ; Duris (Ath. 536a, 557b), etc.
Étym. π. σκηνή.