προσλιπαρέω-ῶ

προσλιπάρησις

προσλογίζομαι
προσλιπάρησις, εως (ἡ) [ῑᾰ]
1 assiduité, persévérance, Orib. 98 Matthäi ||
2 insistance, Luc. Cal. 20.
Étym. προσλιπαρέω.