προσπαραιρέομαι-οῦμαι

προσπαρακαλέω-ῶ

προσπαράκειμαι
προσ·παρακαλέω-ῶ [κᾰ]
1 appeler ou inviter en outre, Thc. 1, 67, etc. ||
2 exhorter en outre : τινα avec l’inf. Pol. 3, 64, 11 ; Luc. Pseud. 2, qqn à, etc.