προσοψωνέω-ῶ

προσπάθεια

προσπαθέω-ῶ
προσ·πάθεια, ας () [πᾰ] passion pour, penchant, Dicéarq. p. 142, 143 Fuhr ; Clém. 128 ; particul. assentiment donné à ce qui est vraisemblable, Sext. P. 1, 230.
Étym. π. πάθος.