προσφωνέω-ῶ

προσφωνήεις

προσφώνημα
*προσ·φωνήεις, épq. ποτι·φωνήεις, ήεσσα, ῆεν, qui adresse la parole à, qui s’adresse à, capable de s’adresser à, Od. 9, 456.
Étym. π. φωνή.