προσποιητός

προσποιητός, ή, όν ou προσποίητος, ος, ον, feint, simulé, Plat. Lys. 222a ; Dém. 1334 fin ; Arstt. Virt. et vit. 7, 2 ; adv. προσποιητά, Babr. 103, 5 ; 106, 17, par feinte ||