πρόσθε

πρόσθεμα

πρόσθεν
πρόσ·θεμα, ατος (τὸ)
1 ce qu’on applique, d’où : t. de méd. pessaire, Hpc. 582, 11 ; 583, 19 ||
2 ce qu’on approche, d’où c. πόσθη, Anth. 12, 3 ; Clém. 553 ||
3 ce qu’on ajoute, appendice, Socr. Ep. 1.
Étym. προστίθημι.