προστίμησις

πρόστιμον

προστιμωρέω-ῶ
πρόσ·τιμον, ου (τὸ) [ῑ] peine ajoutée à la peine légale, Hpc. 2, 3 ; Pol. 1, 7, 11, etc.
Étym. π. τιμή.