πρόστιμον

προστιμωρέω-ῶ

προστινάσσω
προσ·τιμωρέω-ῶ [ῑ] porter secours à, dat. Hpc. Acut. 385 ; Arét. Cur. m. acut. 1, 7, etc. ||
Moy. m. sign. Gal. 2, 42.