προστυχής

προστῷον

προσυϐρίζω
προ·στῷον, mieux que πρό·στῳον, ου (τὸ) portique place devant un édifice, Plat. Prot. 314e, 315c ; Plut. M. 838d, etc. ||
E προστῷον, sel. Arcad. 120, 10 ; dans une inscr. att. de même προστῷον, CIA. 2, 613, 5 (298 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 51, 8.