πρόθυμος

προθύμως

προθύραιος
προθύμως [ῡ] adv. avec bonne volonté, de bon cœur, avec ardeur ou empressement, Eschl. Ag. 1591 ; Hdt. 2, 59 ; Att. ; πρ. ἔχειν πρός τι, Plat. Conv. 176c, être ardent ou empressé pour qqe ch. ||
Cp. -ότερον, Plat. Rsp. 498c ; Thc. 6, 80 ; Xén. An. 1, 4, 9, etc. ; sup. -ότατα, Hdt. l. c. ; Thc. 8, 68.