πρότονος

προτοῦ

προτραγῳδέω-ῶ
προτοῦ, adv. pour πρὸ τοῦ, auparavant, ὁ προτοῦ χρόνος, Att. (Thc. 1, 32, etc.) le temps antérieur.
Étym. π. τοῦ ; v. πρό.