πρῳρατεύω

πρῳράτης

πρῳρεύς
πρῳράτης, ου (ὁ) [ᾱ] pilote en second, litt. « qui se tient à la proue », Xén. Ath. 1, 2 ; fig. Soph. fr. 470 Dind.
Étym. πρῷρα.