ψευδομαρτύριον

ψευδομάρτυς

ψευδόμενος
ψευδο·μάρτυς, υρος (ὁ) [ῠρ]
1 faux témoin, Plat. Gorg. 472b; Arstt. Pol. 2, 9, 8 ||
2 qui repose sur un faux témoignage, Plut. M. 821f.