ψευδόρκιος

ψεύδορκος

ψεῦδος
ψεύδ·ορκος, ος, ον, qui fait un faux serment, qui se parjure, Eur. Med. 1392 ; subst. ὁ ψ. parjure (criminel) Phocyl. 15.
Étym. ψ. ὅρκος.