ψῦχος

ψυχοσσόος

ψυχοστασία
ψυχο·σσόος, ος, ον [ῡ] qui sauve ou conserve la vie, Anth. 9, 197 ; 15, 12 ; Nonn. Jo. 7, 144.
Étym. ψυχή, σόος.