ψυχότροφον

ψυχοτρόφος

ψυχουλκέομαι-οῦμαι
ψυχο·τρόφος, ος, ον [ῡ] qui entretient la vie, vivifiant, Orph. H. 15, 3 ; Syn. p. 322.
Étym. ψ. τρέφω.