Πυγμαλίων

πυγμαχέω-ῶ

πυγμαχία
πυγμαχέω-ῶ [ᾰ] lutter au pugilat, Inscr. (Hdt. 5, 60); A. Rh. 2, 783 ; Anth. 6, 7.
Étym. πυγμάχος.