πηχυαῖος

πήχυιος

πηχύνω
πήχυιος, α, ον, long, large, etc. d’une coudée, A. Rh. 3, 1207 ; fig. χρόνος, Mimnerme 2, 3, court espace de temps ; subst. ὁ π. A. Rh. 1, 379, manche de rame.
Étym. πῆχυς.