πήδημα

πήδησις

πηδητής
πήδησις, εως ()
1 action de bondir, bond, Arstt. P.A. 3, 6, 5 ; Plut. Ant. 75 ||
2 p. anal. battement, pulsation, Plat. Tim. 70c, Leg. 791a.
Étym. πηδάω.