πῆξις

πηός

πηοσύνη
πηός, οῦ (ὁ) parent par mariage (beau-frère, etc.) propr. parent acquis (= ἐπίκτητος συγγενής), Callicrat. (Stob. Fl. 85, 16, etc.) ; Il. 3, 163 ; Od. 8, 581 ; 10, 441 ; 23, 120 ; Hés. O. 343 ||
E Dor. παός [ᾱ].
Étym. Étymol. inconnue.