ῥακετρίζω

ῥάκιον

ῥακιοσυρραπτάδης
ῥάκιον, ου (τὸ) [ᾰ] loque, haillon ; d’ord. au plur. Ar. Vesp. 128, etc. ; fig. au sg. Ar. Ach. 415.
Étym. dim. de ῥάκος.