ῥιπίς

ῥίπισις

ῥίπισμα
ῥίπισις, εως (ἡ) [ῑπῐ ] action de souffler, de rafraîchir, Th. Ign. 36 ; A. Aphr. Probl. 1, 113.
Étym. ῥιπίζω.