Ῥοδόπη

ῥοδόπηχυς

ῥοδόπνοος-ους
ῥοδό·πηχυς, υς, υ, gén. εος, aux bras de rose, Hh. 31, 6 ; Hés. Th. 247, 251 ; Sapph. fr. 65 Bgk, etc. ||
E Dor. ῥοδόπαχυς [ᾱ] Thcr. Idyl. 2, 148.
Étym. ῥ. πῆχυς.