ῥυτίσματα

ῥυτόν

ῥυτός
ῥυτόν, οῦ (τὸ) [ῠ] v. ῥυτός 2.
ῥυτόν, οῦ (τὸ) [ῡ] seul. au pl., v. ῥυτός 3.