ῥητινίτης οἶνος

ῥητινόω-ῶ

ῥητινώδης
ῥητινόω-ῶ (part. pf. pass. ἐρρητινωμένος) [ῑ] mélanger ou enduire de résine, Hpc. Art. 827.
Étym. ῥητίνη.