ῥηξίθεμις

ῥηξικέλευθος

Ῥηξίμαχος
ῥηξι·κέλευθος, ος, ον [ῐ ] qui ouvre de force un chemin, Anth. 9, 525, 18.
Étym. ῥήγνυμι, κ.