Ῥηξήνωρ

ῥηξίθεμις

ῥηξικέλευθος
ῥηξί·θεμις (ἡ) [ξῐ ] emportement, violence, Cic. Att. 14, 10 dout.
Étym. ῥήγνυμι, θέμις.