σατραπηΐη

σατράπης

σατραπικός
σατράπης, ου (ὁ) [ᾰᾰ] satrape, gouverneur de province, en Perse, Xén. Cyr. 7, 4, 2, etc. ; Dém. 153, 21, etc. ; fig. homme très riche, Paus. 6, 25, 6 ; Luc. Nigr. 20, etc.
Étym. anc. persan xšaϑra-pā-, litt. protégeant l’empire.