σϐεστήριος

σϐεστήριος, α, ον, qui sert à éteindre, Thc. 7, 53 ; τὸ σϐεστήριον, DH. 3, 56 ; Plut. Cam. 34, etc. moyen d’éteindre ; τὰ σϐεστήρια, Phil. byz. procédés d’extinction des incendies ; fig. Héraclite gramm. All. Hom. p. 436.