σιμότης
σιμοτομέω-ῶσιμότης, ητος
(ἡ) [ῑ]
1 aplatissement d’un nez
camus (p. opp. à γρυπότης) Xén. Cyr. 8, 4, 21 ;
Plat. Theæt.
143e,
209c ;
Plut. Popl.
16 ||
2 p.
ext. forme des défenses de sanglier recourbées en l’air,
Xén. Cyn.
10, 13.
Étym.
σιμός.