σιτευτός

σιτεύω

σιτέω-ῶ
σιτεύω [ῑ] nourrir, engraisser des animaux, Hdt. 7, 119 ; Plut. M. 661b ||
Moy. (seul. prés.) se nourrir de, acc. Pol. 12, 2, 5 ; Plut. Luc. 40 ; Ath. 651e, etc. ||
E Impf. itér. σιτεύεσκον, Hdt. l. c.
Étym. σῖτος.