σῖτον

σιτονόμος

σιτοποιέω-ῶ
σιτο·νόμος, ος, ον [ῑ] qui procure (litt. qui distribue) du blé ou des aliments, p. suite, qui fait vivre, Soph. Ph. 1091.
Étym. σῖτος, νέμω.