σιτοπόνος

σιτοπώλης

σῖτος
σιτο·πώλης, ου (ὁ) [ῑ] marchand de blé, de céréales, Lys. Or. 22 (titre) ; Arstt. H.A. 6, 24, 3.
Étym. σῖτος, πολέω.