σκαρδαμύσσω

σκαρθμός

σκαρίζω
σκαρθμός, οῦ (ὁ) saut, bond, élan, en parl. d’un cheval, A. Rh. 3, 1260 ; Arat. 281 ; de cerfs, Nic. Th. 139 ; d’un navire, Anth. 7, 215.
Étym. σκαίρω.