σκαρδαμυκτικός

σκαρδαμύσσω

σκαρθμός
σκαρδαμύσσω [δᾰ] cligner de l’œil, Eur. Cycl. 626 ; Hpc. Coac. 128, 555, 54 ; Xén. Cyr. 1, 4, 28 ; Conv. 4, 24, etc. ; en parl. des yeux eux-mêmes, Arstt. Physiogn. 3, 2 et 6 ||
E Att. σκαρδαμύττω, Arstt. ll. cc.
Étym. pré-grec.