σκόπιμος

σκοπιωρέομαι-οῦμαι

σκοπιωρός
σκοπιωρέομαι-οῦμαι :
1 observer d’en haut, Philstr. 784 ||
2 observer, épier, en gén. Ar. Vesp. 361 ; Xén. Cyn. 9, 2.
Étym. σκοπιωρός.