σκυλάκιον

σκυλακῖτις

σκυλακόδρομος
σκυλακῖτις, ίτιδος [ῠᾰῑῐδ] adj. f. protectrice des chiens, ép. d’Artémis et d’Hékatè, Orph. H. 35, 12.
Étym. σκύλαξ.