σκυλεύω
Σκύληςσκυλεύω [ῡ]
1 dépouiller un ennemi
tué ; σκ. τινά, Hdt. 1, 82 ; Thc. 4, 44, 72, 97 ;
5, 74 ; Plat.
Rsp. 469c ; Arstt. Rhet. 3, 4 ; Plut. Pel. 17, etc. dépouiller qqn ; τινά
τι, Hés. Sc. 468, dépouiller qqn de
qqe ch. ; τινά τινος, Nic. Th. 379, τί τινος,
Xén. An.
6, 1, 6 ; Hell. 2, 4, 19 ;
Lys. 123, 44 ;
ou τι ἀπό
τινος, Hdt. 9,
80, m. sign. ||
2 p.
ext. piller (une ville) acc.
Pol. 9, 10,
13.
Étym.
σκῦλον.