σκυλευτής

σκυλεύω

Σκύλης
σκυλεύω []
1 dépouiller un ennemi tué ; σκ. τινά, Hdt. 1, 82 ; Thc. 4, 44, 72, 97 ; 5, 74 ; Plat. Rsp. 469c ; Arstt. Rhet. 3, 4 ; Plut. Pel. 17, etc. dépouiller qqn ; τινά τι, Hés. Sc. 468, dépouiller qqn de qqe ch. ; τινά τινος, Nic. Th. 379, τί τινος, Xén. An. 6, 1, 6 ; Hell. 2, 4, 19 ; Lys. 123, 44 ; ou τι ἀπό τινος, Hdt. 9, 80, m. sign. ||
2 p. ext. piller (une ville) acc. Pol. 9, 10, 13.
Étym. σκῦλον.