σκύτινος, η, ον
[
ῡῐ] fait de cuir, (vêtement, casque,
barque,
etc.)
Hdt. 7, 71 ; 4, 189, etc. ;
Xén. An.
5, 4, 13 ; Ar.
Nub. 880,
etc. ; σκυτίνη
ἐπικουρία, Ar. Lys. 110, c. ὄλισϐος ;
fig. desséché, maigre,
Antiph. (
Ath. 565f) ;
Anth. 11, 361.
Étym.
σκῦτος.