σκωληκοτόκος

σκωληκοφάγος

σκωληκόω-ῶ
σκωληκο·φάγος, ος, ον [ᾰ] qui se nourrit de vers, Arstt. H.A. 8, 3, 4.
Étym. σκ. φαγεῖν.