σπαδών

σπάδων

σπαθάω-ῶ
σπάδων, οντος (ὁ) [ᾰ] eunuque, Plut. Demetr. 25 ; Artém. 2, 69, etc. ||
E Gén. -ωνος, DS. Exc. 580, 46.
Étym. σπάω.