σφάγιος

σφαγίς

σφαγῖτις
σφαγίς, ίδος (ἡ) [ᾰῐδ]
1 couteau pour les sacrifices, Eur. El. 811, 1142 ||
2 couteau de cuisine, Polyen 3, 9, 40.
Étym. σφάζω.