σφακελίζω

σφακελισμός

σφάκελος
σφακελισμός, οῦ (ὁ) [ᾰ] atteinte de gangrène sèche, Hpc. Art. 463, 7 ; particul. de carie, Hpc. Art. 799 ; en parl. des plantes, dessèchement, Th. H.P. 4, 14, 2.
Étym. σφακελίζω.