σφενδόνησις

σφενδονήτης

σφενδονητική
σφενδονήτης, ου (ὁ) soldat armé d’une fronde, frondeur, Hdt. 7, 158 ; Thc. 6, 22 ; Plat. Criti. 119b.
Étym. σφενδονάω.