σφετερίζω
σφετερισμόςσφετερίζω (act.
seul. prés. et
ao. ἐσφετέρισα ; pass. seul. part. pf. ἐσφετερισμένος)
d’ord. moy.
s’approprier, usurper, accaparer, Plat.
Leg. 715a, 843d ; au pass. App. Hann. 45 ||
Moy. σφετερίζομαι (f.
σφετεριοῦμαι, ao. ἐσφετερισάμην,
pf. ἐσφετέρισμαι, pl. q. pf.
ἐσφετερίσμην) :
1 s’approprier, usurper,
acc. Xén.
Hell. 5, 1,
36 ; Arstt. Probl. 29, 14,
etc. ||
2 fig. se concilier, gagner, captiver, Luc. Cal. 8 ||
E Moy. (ao. dor. ἐσφετεριξάμην) Eschl.
Suppl. 39.
Étym.
σφέτερος.