σφόνδυλος

σφός

σφραγίδιον
σφός, ή, όν :
1 leur, c. σφέτερος, Il. 1, 534, etc. ; Od. 1, 34, etc. ; Sapph. fr. 11 (90) Bgk ; Pd. P. 5, 136 ||
2 son, sa, c. ἑός, Thgn. 712 ; Alcm. 41 ||
3 ton, ta, c. σός, Orph. Lith. 166.
Étym. th. σφε-, d’où σφέτερος.