σποράδην

σποραδικός

σποραῖος
σποραδικός, ή, όν [ᾰ] dispersé : ζῷα σποραδικά, Arstt. Pol. 1, 8, 5, etc. animaux qui vivent solitaires et errants (p. opp. à ἀγελαῖα) ; σποραδικὸν νόσημα, Gal. maladie sporadique.
Étym. σποράς.